مرگ وزندگی پس از آن اندیشه مرگ یاد مرگ و سراى پس از آن، بهترین موعظه، سازندهترین اندرز و نیكوترین پند براى هر انسان است و غفلت از آن موجب مىشود كه انسان به بیراهه رود و از حركت در مسیر كمال بازماند در اخبار و روایات وارد شده از معصومان(ع) به یاد سراى دیگر و پرهیز از غفلت بسیار توجه شده است؛ از جمله سُئِلَ النَّبی(ص) أیُّ المُؤمنینَ اَكْیَسُ؟
قیمت فایل فقط 10,400 تومان
مرگ وزندگی پس از آن
اندیشه مرگ
یاد مرگ و سراى پس از آن، بهترین موعظه، سازندهترین اندرز و نیكوترین پند براى هر انسان است و غفلت از آن موجب مىشود كه انسان به بیراهه رود و از حركت در مسیر كمال بازماند.
در اخبار و روایات وارد شده از معصومان(ع) به یاد سراى دیگر و پرهیز از غفلت بسیار توجه شده است؛ از جمله:
سُئِلَ النَّبی(ص): أیُّ المُؤمنینَ اَكْیَسُ؟
قال: «اَكْثَرُهُم ذِكْراً لِلْمَوْتِ وَ اَشَدُّهُم لَهُ اسْتِعْداداً».از پیامبر(ص) سؤال شد: هوشیارترین مؤمنان كیانند؟
حضرت فرمود: «هوشیارترین مؤمنان كسانى هستند كه بیشتر به یاد مرگ باشند و خود را براى آن آماده كنند».
سُئِلَ النَّبی(ص): مَنْ اَزْهَدُ النّاس؟
قالَ: «مَنْ لَمْ یَنْسَ المَقابِرَ و الْبَلى؛ وَ تَرَكَ فَضْلَ زینَةِ الدُّنیا؛ وَآثَرَ مایُبْقى على مایُفنى، وَلَمْ یَعُدَّ غَداً مِنْ اَیّامِهِ؛ وَعَدَّ نَفسَهُ فی المَوتى».
از پیامبر(ص) سؤال شد: پرهیزكارترین مردم كیست؟
حضرت فرمودند: «پرهیزكارترین مردم كسى است كه قبر و عذابهاى آن را از یاد نبرد؛ زینتهاى دنیا او را نفریبد؛ سراى جاودان را بر این دنیاى گذران برگزیند؛ فردا را از عمر خویش نشمرد و خود را آماده مرگ كند».
قال الصادق(ع):« ذِكْرُالْموتِ، یُمیتُ الشَّهواتِ فى النَّفسِ؛ ویُقَطِّعُ مَنابِتَ الغَفْلَة؛ وَیُقوّى القلبَ بمواعِدِ اللَّهِ؛ و یَرُقُّ الْطَبعَ؛ و یُكسِّرُ اَعلامَ الهَوى؛ و یُطْفی نارَالْحِرصِ؛ وَیُحَقِّرُالدّنیا».
امام صادق(ع) فرمود: «یاد مرگ، خواهشها و هوسهاى نفسانى را مىمیراند؛ ریشههاى غفلت را قطع مىكند؛ دل را به نویدهاى الهى نیرو مىدهد؛ خوى بندگى را در نهاد انسان مىآفریند؛ نقش و نگارهاى دلباختگى به دنیا را به هم مىزند؛ شعلههاى حرص و طمع را فرو مىنشاند و دنیا را پست و كوچك مىگرداند».
بنابراین «اندیشه مرگ» انسان را از گناه باز مىدارد؛ او را به سوى كارهاى نیك فرا مىخواند؛ ایمان را در دل مىآفریند و به زندگى و حیات انسان معنا و جهت مىدهد.
مرگ چیست؟
آیا «مرگ» نیستى، نابودى، فنا و انهدام است؛ یا تحول، تطور و انتقال از جایى به جایى و از جهانى به جهانى دیگر؟
این پرسش، همواره براى بشر مطرح بوده، هست و خواهد بود و هر كس از دیر زمان مایل بوده است پاسخ آن را بیابد و یا به پاسخى كه دیگران دادهاند، ایمان و اعتقاد پیدا كند.
ما، چون مسلمانیم و به قرآن ایمان داریم؛ پاسخ آن را از كلام خداوند تعالى مىگیریم:
الف - قرآن، در این باره (ماهیت مرگ) كلمه «توفّى» را به كار مىبرد.
واژه «توفّى» در شكلهاى گوناگون از ماده «وَفى» 66 بار به كار رفته است و در چهارده آیه، رسماً از مرگ به «توفّى» تعبیر مىشود.
در «قاموس قرآن» وَفى و تَوفّى چنین معنا شده است:
«وفاء و ایفاء به معنى تمام كردن است - وفاى به عهد، یعنى اینكه آن را بدون كم و كاست و مطابق وعده انجام دهى و توفّى به معناى اخذ بهطور تمام و كمال است (تَوَفَّیتُ الْمال؛ یعنى، تمام مال را بدون كموكسر دریافت كردم)».
انسان، در هنگام مرگ با تمام شخصیت و واقعیتش تحویل فرشتگان الهى مىگردد و آنها نیزبه طور كامل و تمام او را دریافت مىدارند؛ لذا از مرگ تعبیر به «وفات» یا «توفّى» مىشود؛ بنابراین، مرگ از دیدگاه قرآن، نیستى، نابودى و فنا نیست؛ بلكه انتقال از جهانى به جهانى و از خانهاى به خانهاى دیگر است.
به آیاتى در اینباره، توجه فرمایید:
(حتّى اِذا جاءَ اَحَدَكُم الْمَوتُ تَوَفَّتْهُ رُسُلُنَا) آنگاه كه مرگ یكى از شما فرا رسد، فرستادگان ما، او را (به تمام و كمال) دریافت مىكنند.
(قُل یَتَوَفّاكُم مَلَكُ الْمَوتِ الَّذی وُكِّلَ بِكُم ثُمَّ اِلى رَبِّكُم تُرْجَعُونَ)
بگو: همانا فرشته مرگ كه مسؤولیت گرفتن جانها به او سپرده شده است، در هنگام مرگ (به تمام و كمال) شما را دریافت مىدارد.
(اَعْبُدُ اللَّهَ الّذی یَتَوفّاكُم)
خدایى را عبادت مىكنم كه مرگ همه شما به امر اوست.
ب - واژه «توفّى» گاهى به معناى «خواب» نیز در قرآن به كار رفته است:
(وَهُوَالَّذی یَتَوفّاكُم بِاللَّیلِ وَ یَعْلَمُ ماجَرَحْتُم بِالنَّهارِ ثُمَّ یَبْعَثُكُم فیه لِیُقْضى اَجَلٌ مُسَمّىً ثُمَّ اِلَیْه مَرْجِعُكُم ثُمَّ یُنَبِّئُكُم بِما كُنْتُم تَعْمَلُونَ) اوست خدایى كه چون شب هنگام به خواب مىروید، شما را (موقت) مىمیراند و پس از آن شما را بیدار مىكند تا آنگاه مرگتان - كه نزد او معیناست - فرا رسد، به سوى او باز مىگردید تا شما را از نتیجه كردارتان آگاه نماید.
(اللَّهُ یَتَوفَّى الانَفُسَ حینَ مَوْتِها وَالَّتى لَمْ تَمُتْ فی مَنامِها فَیُمْسِكُ الّتی قَضى عَلْیهَا الْمَوْتَ وَ یُرسِلُ الاُخْرى اِلى اَجَلٍ مُسَمَّى) خداوند، جانها را در هنگام مرگ و آنكه مرگش فرا نرسیده در هنگام خواب، دریافت مىكند؛ سپس كسى را كه حیاتش در دنیا به سرآمده، در نزد خود نگه مىدارد و دیگرى را تا وقت معین (كه مرگش فرا رسد) به دنیا باز مىفرستد.
این دو آیه، شباهت خواب با مرگ -و همچنین شباهت بیدارى دنیا و آخرت- را بیان مىكنند؛ همانگونه كه هنگام مرگ، روح انسان، عالم ماده را در مىنوردد و به عالمى دیگر سیر مىكند، در هنگام خواب نیز روح انسان وارد جهانى دیگر مىشود.
به عبارت دیگر، تفاوت خواب و مرگ در این است كه هنگام خواب، روح به طور موقت دریافت مىگردد و پس از پایان خواب، باز گردانده مىشود؛ ولى روح در هنگام مرگ، به طور دائم دریافت مىگردد و دیگر به دنیا بازگشت نمىكند.
به جهت شباهت زیادى كه از جهت «توفّى»(دریافت روح) بین خواب و مرگ وجود دارد، گاهى از خواب به «مرگ كوچك» و از مرگ به «خواب بزرگ» تعبیر مىشود.
ج - در روایات نیز به رابطه نزدیك میان خواب و مرگ، چنین اشاره شده است:
قال السجاد(ع): «عَجَبٌ كُلُّ الْعَجَبِ لِمَنْ أنْكَرَالْمَوْتَ وَ هُوَ یَرى مَنْ یَمُوتُ كُلَّ یَوْمٍ وَلَیْلَةٍ...».
حضرت امام سجاد(ع) فرمود: «بسیار شگفتآور است كه كسى مرگ را انكار كندو حال آنكه در هر شبانه روز، مرگ (خود را به هنگام خواب) مىبیند».
سُئِلَ عَن الْباقِر(ع) مَا المَوْتُ؟
قالَ: «هُوَ النَّومُ الَّذی یَاْتیكُم فی كُلِّ لَیْلَةٍ؛ إلّا اَنَّهُ طَویلٌ مُدَّتُهُ».
از حضرت امام باقر(ع) سؤال شد: مرگ چیست؟
فرمود: «مرگ، همان خوابى است كه هر شب به سراغتان مىآید؛ با این تفاوت كه مدتش طولانى است».
مأموران مرگ
مأمور مرگ كیست؟ یا به عبارت دیگر مأموران مرگ چه كسانى هستند؟
پاسخ را در قرآن پىجویى مىكنیم:
(اللَّهُ الَّذی یَتَوفّاكُم)
خداست كه شما را مىمیراند.
(تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا) فرستادگان ما، او را مىمیرانند.
(یَتَوفّاكُمْ مَلَكُ الْمَوت)
«فرشته مرگ، شما را مىمیراند».
از این آیات، چنین فهمیده مىشود:
الف - میراننده اصلى خداست؛ لذا در برخى از آیات، این امر به آن ذات اقدس نسبت داده شده است.
ب - مأموریت اصلى به عهده «فرشته مرگ» (عزرائیل) است.
ج - منظور از فرستادگان، همان فرشتگان است كه دستیاران فرشته مرگ هستند.
مرگ و سیماى فرشتگان
از برخى آیات و روایات استفاده مىشود كه مرگ و سیماى فرشتگان مرگ، نسبت به نیكوكاران و بدكاران یكسان نیست:
الف - نسبت به نیكوكاران:
(تَحِیَّتُهُم یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَاَعدَّلَهُمْ اَجْراً كَریماً) هدیه مؤمنان و پذیرایى از آنان، در هنگام نیل به رحمت حق، سلام خدا و بشارت لطف الهى است؛ و براى آنها، پاداشى بزرگ آماده شده است.
(اِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُنَّا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ علیْهِمُ الْمَلائكةُ اَلّا تَخافُوا وَ لاتَحْزَنوا وَاَبْشِروا بِالْجَنَّةِ الَّتی كُنْتُم تُوعَدُونَ) آنان كه مىگفتند پروردگار ما خداست، و بر این ایمان، پایدار ماندند، فرشتگان (رحمت) بر آنان فرستاده شوند (و به ایشان، مژده دهند) كه هیچ ترسى و اندوهى نداشته باشید و بهشت نوید داده شده، بر شما بشارت باد.
(الَّذین تَتَوفّاهُمُ الْمَلائِكةُ طَیِّبین یَقُولُونَ سَلامٌ عَلَیْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِما كُنْتُم تَعمَلُون) فرشتگان (رحمت) وقتى جان انسانهاى پاك را گیرند، به آنها درود فرستند و گویند: به جهت اعمال نیكتان، اكنون به بهشت درآیید.
به روایاتى در اینباره توجه فرمایید:
قال أمیرُالْمُؤمنین(ع): «مَنْ كانَ مِنْ أَهْلِ الطّاعَةِ، تَوَلَّتْ قَبْضَ رُوحهِ مَلائكةُ الرَّحْمَةِ».
امیرمؤمنان(ع) فرمود: «فرشتگان رحمت، جان انسانهاى نكوكردار را مىستانند».
قالَ السّجاد(ع): «مَا الْمَوْتُ (لِلْمؤْمِن) اِلّا قَنْطَرَةٌ تُعَبَّرُبِكُمْ عَن البُؤسِ والضَّرّاءِ اِلى الْجَنانِ الْواسِعَةِ وَالنَّعیمِ الدّائمة».حضرت امام سجاد(ع) فرمود: «مرگ براى مؤمن، همچون گذشتن از تیرهروزىها و زیانها، به سوى بهشت پهناور و نعمتهاى جاودان است».
سُئلَ عَنِ الصّادِق(ع): «صِفْ لَنَا الْمَوْتَ؟
قالَ: «لِلْمُؤمِن كَأطیب ریحٍ یَشُمُّهُ، فَیَنْعَسُ لِطیبهِ، وَ یَنْقَطِعُ التّعَبُ وَاْلاَلَمُ كُلُّهُ عَنْه».
از امام صادق(ع) راجع به «توصیف مرگ» سؤال شد:
حضرت فرمود: «مرگ براى مؤمن، همانند بو كردن بهترین گلهاست كه با بوى آن به خواب مىرود؛ و با مرگ، تمام درد و رنجهاى او از بین مىرود».
قیمت فایل فقط 10,400 تومان
برچسب ها : تحقیق مرگ خورشید , تحقیق در مورد مرگ خورشید , تحقیق مرگ مغزی , مقاله مرگ مغزی , مقاله مرگ مغزی و پیوند اعضا , تحقیق درباره ی مرگ مغزی